نویسندگان | سیدرضا قائمی - معروفعلی احمدوند |
---|---|
نشریه | پژوهشنامه مذاهب اسلامی |
شماره صفحات | ۶۰ - ۳۵ |
شماره مجلد | ۱۳ |
نوع مقاله | Full Paper |
تاریخ انتشار | ۱۳۹۹-۰۳-۰۳ |
رتبه نشریه | علمی - پژوهشی |
نوع نشریه | چاپی |
کشور محل چاپ | ایران |
چکیده مقاله
یکی از مسائل مهم در باب خداشناسی، چگونگی ارتباط میان ذات و صفات الاهی است. در طول تاریخ متکلمان و فیلسوفان مسلمان دیدگاههای مختلفی در این باره ابراز کردهاند. مهمترین این نظریات عبارتاند از: نفی صفات از ذات، عینیت ذات و صفات، زیادت صفات بر ذات، نیابت ذات از صفات و نظریه احوال. بسیاری از علمای شیعه نظریه «نیابت ذات از صفات» را به معتزله نسبت دادهاند. این نوشتار در صدد است با جمعآوری اقوال ملل و نحل نویسان و علمای شیعه، تاریخچه و چرایی انتساب نظریه نیابت به معتزله را بررسی کند. پس از تحلیل تاریخی و مراجعه به نوشتههای دانشمندان معتزلی به نظر میرسد انتساب نظریه نیابت به آنها نادرست بوده و باید این نظریه را خوانشی متفاوت از نظریه عینیت ذات از صفات دانست یا آن را زیرمجموعه نظریه نفی صفات از ذات به حساب آورد نه نظریهای جداگانه.
tags: نیابت ذات از صفات، عینیت ذات و صفات، نفی صفات از ذات، معتزله، اندیشمندان شیعه