نقدی بر محدودیت قانونی حضانت مادر پس از فوت پدر در نظام حقوقی ایران

چکیده مقاله

قوانین حضانت ایران از منظر حقوقی با خلأها و چالش‌هایی روبه­روست. یکی از خلاءها، موضوع تداخل حضانت مادر با ولایت ولی قهری در صورت فوت پدر است. بنابراین از قانون حمایت خانواده مصوب ۱۳۹۱ این انتظار می‌رفت که به این مسئله مهم یعنی مشکلاتی که از عدم ولایت مادر در خانواده وجود دارد، بپردازد. ولی قانون حمایت خانواده نه تنها به خلاءهای مهمی که از لحاظ حقوقی برای حضانت وجود دارد نپرداخته، بلکه ماده ۴۳ آنکه راجع به حضانت است، می‌تواند سبب به وجود آمدن مشکلات جدیدی برای خانواده شود. مطابق این ماده در صورت فوت پدر، جد پدری بنا بر مصلحت می‌تواند مانع حضانت مادر شود. این مقاله با بررسی خلاءهای حضانت مادر بر فرزند به سبب عدم ولایت، به این موضوع می‌پردازد که ماده ۴۳ قانون حمایت خانواده تنها سبب افزایش مشکلات در زمینه حضانت می‌شود. همچنین مقاله پیشنهاداتی را در مورد داشتن حق ولایت مادر بر فرزند و همین طور اصلاح ماده ۴۳ قانون حمایت خانواده می‌دهد. به نحوی که در صورت فوت پدر، هیچ شخصی نتواند حضانت مادر را تحت هیچ عنوانی از او سلب نماید؛ مگر در موارد موجود در ماده ۱۱۷۳ قانون مدنی درباره سلب حضانت از والدین.