| نویسندگان | محمد بهرامی خوشکار - عائکه قاسم زاده |
|---|---|
| نشریه | فقه اهلبیت (ع) - شماره ۶۶ و ۶۷ |
| ارائه به نام دانشگاه | دانشگاه شهید مطهری (ره) |
| شماره صفحات | ۲۰۴ - ۱۶۹ |
| شماره مجلد | ۶۶ |
| نوع مقاله | Full Paper |
| تاریخ انتشار | تابستان و پاییز ۱۳۹۰ |
| رتبه نشریه | علمی - ترویجی |
| نوع نشریه | چاپی |
| کشور محل چاپ | ایران |
چکیده مقاله
مشهور فقها قائل به لزوم اجتهاد در قضاوتاند؛ در مقابل، گروهی از فقها که همگی از معاصرین هستند، برخلاف قول مشهور، شرط اجتهاد را در قضاوت لازم نمیدانند و قضاوت مقلد را در صورت مأذون بودن و احراز سایر شرایط، جایز میدانند. با فرض پذیرش لزوم اجتهاد، قضاوت مقلد منصوب و وکیل از سوی مجتهد جایز نخواهد بود، اما بنا بر قول به عدم لزوم اجتهاد، نصب و توکیل مقلد در مقام قضا جایز است. همچنین بر مبنای لزوم اجتهاد در قضاوت، بر خی از فقها در صورت اضطرار و عدم دسترسی به قاضی مجتهد، برای جلوگیری از اختلال نظام و عسر و حرج مردم، قضاوت مقلد را جایز میدانند و برخی دیگر حتی در صورت اضطرار نیز قائل به عدم جوازند.
tags: اجتهاد، قضاوت، مقلد، قاضى منصوب، قاضى مأذون.