موارد مجاز افشاء اسرار در حقوق ایران و فقه امامیه

چکیده مقاله

انسان‌ها در طول زندگی خود و در اثر برخورد با حوادث، صاحب اسراری می‌شوند که این اسرار از نظر اخلاقی، عرفی، شرعی و حقوقی می‌بایست در صندوقچه قلب آنان و هر آن کس که از آن اسرار خبر دارد، پنهان بماند. قوانین شرعی و حقوقی در پاره‌ای از موارد، فرد خاطی و افشاء کننده را مجازات می‌کند. از نظر بزرگان و پیشوایان دینی نیز آبرو و عرض مردمان بسیار محترم شمرده شده است، تا آنجا که به شخص خاطی وعده عذاب اخروی داده شده است. در پاره‌ای از موارد به جهت حفظ مصالح و رعایت حقوق جامعه و همچنین برقراری امنیت عمومی مردم، شارع مقدس و قانون‌گذار، ناچار است اجازه بروز و آشکار شدن برخی از اسرار را بدهد که البته این موارد احصاء گردیده‌اند و قانون‌گذار تجاوز از این موارد را جرم تلقی می‌کند. در این مقاله بر آن شدیم که موارد مجاز افشاء اسرار و مبانی فقهی و حقوقی آن را بیان کنیم.