برچسب زنی در فقه و حقوق ایران

چکیده:

برچسب‌زنی، نظریه‌ای است که مورد توجه کیفرشناسان و جامعه شناسان قرار گرفته است و اینگونه بیان می دارد که برچسب گیری بزهکار که غالبا از طریق مجازاتهای نهاد قضایی حکومت صورت می پذیرد موجب انحراف ثانویه وی و تثبیت حالت مجرمانه می گردد.لیکن ضروریست بررسی شود که آیا نظریه برچسب زنی جایگاهی در متون فقهی و حقوق موضوعه دارد؟ و با توجه به این که این نظریه خواستگاه غربی دارد. آیا این نظریه از دیدگاه شارع مقدس مورد تایید است؟ مصادیق متعددی از برچسب زنی در متون فقهی و حقوقی وجود دارد ولی عنوان مرتبطی با برچسب زنی به صراحت بیان نگشته است.قطعا با اولین نگاه به این نظریه محرز خواهد شد که نمی توان آن را منطبق بر آموزه های اسلامی دانست. اما وجوه اشتراک زیادی بین نظریه برچسب زنی و آموزه های اسلامی وجود دارد که تکمیل کننده این نظریه است.بدیهی است علم و تجربه ناقص بشری عاجز از تحلیل کامل برنامه سعادت انسان بوده و آنچه از طریق حس و تجربه بدست می آید باید در ترازوی تعلیمات الهی نقد شود. در این نوشتار گستره شمول این نظریه، جایگاه و مصادیق فقهی و قانونی و رویکرد شارع مقدس نسبت به آن مشخص می‌شود و در انتها با توجه به نقش برچسب زنی در افزایش جرم و البته رد فرض اصلی کیفر شناسان ، یک نظریه بسیار کامل‌تر و جامع‌تر نسبت به نظرات کیفرشناسان ارائه می‌گردد که مطابقت بیشتری با نظام آفرینش و سعادت انسان دارد.

کلید واژه ها: برچسب‌زنی انگاره مجرمانه کج‌روی فقه قانون مجازات اسلامی سوء سابقه اجرای علنی حدود برچسب زدایی