«نقدی بر کتاب ویتگنشتاین و غایت فلسفه: نه نظریه و نه درمان»

چکیده مقاله

هر علمی از طریق مبانی آن شناخته می‌شود. یکی از مبانی علم که در شناخت آن بسیار اثرگذار است «غایت» علم است. در فلسفه نیز فلاسفه بر اساس تعریفی که از آن دارند غایتی برای فلسفه در نظر می‌گیرند. در این مقاله بر نظر ویتگنشتاین در مورد غایت فلسفه تمرکز شده است. محور اصلی برای وصول به این مقصد کتاب ویتگنشتاین و غایت فلسفه: نه نظریه و نه درمان، اثر دنیل هوتو، است که وی در آن «غایت فلسفه» ازنظر ویتگنشتاین را بیان می‌کند. هوتو بحث خود را از منطق آغاز می‌کند. سپس تفاسیر قدیمی‌تر در خصوص غایت فلسفه در نظر ویتگنشتاین را مطرح می‌کند و آن‌ها را به چالش می‌کشد. وی ابتدا تفسیر نظریه‌ای و مابعدالطبیعی و سپس تفسیر درمانی را، که بنابر آن بسیاری از ملاحظات رساله بی‌معناست، نفی می‌کند و در پایان، تفسیری نو از غایت فلسفه در نظر ویتگنشتاین ارائه می‌کند که مبتنی بر توصیف، و بر اساس عمل‌گرایی در زندگی روزمره است. البته به این تفسیر هوتو نیز انتقاداتی وارد است و لازم است تا برخی مؤلفه‌های آن بازبینی شود.